Op mijn tiende werd ik gebeten door een hond. Als stressreactie viel het haar bovenop mijn kruin uit. Het groeide gelukkig terug, maar dunde door de jaren heen sterk uit. Ik kreeg drie kinderen en na elke zwangerschap zag ik mijn schedel meer en meer doorschemeren.

Toen ik ook nog mijn mama verloor, kwam het niet meer goed. Mijn haar viel opnieuw uit, precies op dezelfde plekken als toen ik klein was. Ik heb producten gesmeerd, vitamines geslikt, maar niets hielp. Als kapster wist ik het wel perfect te verbergen. Ik droeg altijd dezelfde korte snit en kamde mijn haar schuin naar voor, over de kale plekken.
Maar hoewel de buitenwereld niets aan me zag, leed mijn zelfvertrouwen enorm.

Dag in, dag uit klanten coifferen met prachtige volle haren: op slechte dagen hakte dat er behoorlijk in. Ik was ook nog eens heel zwaar. Drie jaar geleden besloot ik daarom een maagoperatie te ondergaan. Maar ik wist dat één van de bijwerkingen haarverlies kon zijn. Tegen mijn man zei ik dat ik een haarstukje nam, indien dat het geval was. En ja hoor. Ik verloor veertig kilo, maar al na twee maanden viel mijn haar in plukken uit.

De eerste keer dat ik mijn haarstukje paste, liepen de tranen over mijn wangen. Eindelijk had ik weer lang haar! Nu draag ik mijn haarstukje elke dag, ook als ik gewoon thuis ben. ’s Ochtends was ik me, doe make-up op, klik mijn haarstuk in. Dan zeg ik: ‘Hier ben ik!’ En de dag kan beginnen.